تعادل يکي از فاکتورهاي آمادگي جسماني بشمار مي رود که اين فاکتور در اکثر ورزشها، يکي از مهمترين فاکتورها محسوب مي شود و مربيان و ورزشکاران بايد به آن توجه کافي داشته باشند.

فاکتور تعادل در ورزش هايي چون ژيمناستيک، باله، بسکتبال، ورزشهاي رزمي و ديگر ورزشها، نقش مهمي را ايفا مي کند.

اما يک ورزشکار چگونه مي تواند تعادل لازم را کسب کند؟

حرکت هاي تعادلي را مي توان به 3 قسمت ايستا يا بدون حرکت، نيمه پويا و پويا يا داراي حرکت،
تقسيم کرد.

از تمرينات تقويت تعادل که مربيان مي توانند از آن براي افزايش تعادل ورزشکارانش استفاده کنند، به شرح زير آمده است؛

i. ورزشکاران شروع به دويدن مي کنند و با شنيدن صداي دست مربي يا صداي سوت، روي پنجه پا مي ايستند.
در مراحل پيشرفته اين تمرين مي توانند حرکت را به سمت عقب نيز انجام دهند و لازم به ذکر است که حرکاتي که به سمت عقب صورت مي گيرد، نقش بسزايي در افزايش تعادل دارد.

ii. ورزشکاران روي يک خط مستقيم حرکت مي کنند، سپس با صداي دست حرکت پرش انجام مي دهند و در هنگام فرود جاي پاي خود را عوض مي کنند.

iii. افراد روي يک پا در مقابل يکديگر قرار مي گيرند. در اين حرکت هم فرد مي کوشد ضمن حفظ تعادل خود با تنه زدن به فرد ديگر تعادل او را به هم بزند.

iv. دو در وضعيتي که يک پاي آنها روي زمين است، در مقابل يکديگر قرار مي گيرند و علاوه بر اينکه سعي مي کنند تعادل خود را حفظ کنند، با زدن کناره پاها به يکديگر، تلاش مي کنند تعادل طرف مقابل را به هم بزنند.

v. حرکت روي چوپ موازنه نيز موجب تقويت تعادل دو مي شود. اين حرکت را مي توان رو به جلو، رو به عقب يا روي پنجه پا انجام داد.

vi. روي تردميل به سمت عقب راه رفتن که هم مي تواند با شيب يا بدون شيب صورت گيرد.

اگرچه تعادل قابليتي جسماني است که در نتيجه تمرين و تکرار و مطابق با برنامه هاي منظم تقويت مي شود، اما ورزشکاران يا نوآموزان که تعادل ضعيفي دارند، مي توانند با بهره گيري از برخي شگردهاي خاص در حرکات ورزشي به ضعف خود فائق آيند.

براي مثال، وقتي حرکت صعود و فرود روي ترامپولين انجام مي شود، اجرا کننده مي تواند چشمانش را به نقطه اي دور متمرکز کند. اين عمل باعث مي شود که چشم فقط از يک نقطه تصويربرداري کند و اشياي متحرک کمتر به چشم آيند.

بکارگيري اين روش توانايي فرد را در ادامه حرکت افزايش مي دهد و باث مي شود که او دچار حالت گيجي نشود.
همچنين در تمرينهاي ژيمناستيک و ورزشهاي باستاني که از حرکات چرخشي بيشتر استفاده مي شود، به افراد متبدي مي توان آموزش داد حرکات را با برنامه منظم در هر دو جهت (موافق و مخالف) انجام دهند.

براي تقويت سطح تعادل در کودکان نيز مي توان از راه رفتن روي سطحي با قابليت ارتجاعي، راه رفتن روي خط و ايستادن روي يک پا استفاده کرد.